“คุณไม่ต้องกลัวว่างามจะเอาเรื่องของเราไปบอกใคร มันจะเป็นความลับ” “ง่าย ๆ ขนาดนี้เลย ?” “แล้วคุณต้องการอะไรอีก” เอ่ยถามเขาอย่างท้อแท้ น้ำตาร่วงลงมาอย่างไม่อาจห้ามไหว เขาปล่อยมือข้างหนึ่งจากไหล่เธอ แล้วใช้มันเกลี่ยผิวแก้มใส ไล้น้ำตาหยดนั้นออกไป เธอเกือบทิ้งน้ำหนักพิงอกเขาเสียแล้ว หากเขาไม่เผยรอยยิ้มเยือกเย็นออกมาเสียก่อน “กลับมาทำหน้าที่ตัวเอง แล้วก็ห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น เพราะฉันไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร” ใบหน้าหล่อเหลาขยับเข้ามาชิดใกล้หมายกดฝังลงไปกับแก้มขาว แต่เพราะเธอโกรธที่เขาคอยพูดจาเหยียดหยามและต้องการเอาเปรียบเธออยู่ตลอดเวลาจึงผลักอกหนาออกไปอย่างแรง “งามไม่ยอมอีกแล้วนะคะ”
|